சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் பாண்டிய நாட்டிலும், சோழ நாட்டிலும் சமணர்களின் ஆதிக்கம் வேகமாக பரவிக் கொண்டடிருந்து. அப்போது சமணர்களின் போட்டியில் தில்லயம்பலமும் அவர்களின் வசமானது. சமணர்களால் கயிலாயநாதர் ஆலயத்தில் வீற்றிருக்கும் நடராஜ பெருமானுக்கு சேதம் வந்து விடுமோ என்று எண்ணிய சிவ பக்தர்கள் கலங்கி நின்றனர். பாண்டிய நாட்டிலும் சரி, சோழ நாட்டிலும் சரி எங்கும் நடராஜர் விக்ரகத்தைப் பாதுகாக்க முடியாதே?. என்ன செய்யலாம் என ஆலோசித்தனர். நீண்ட யோசனக்குப் பின்பு, நடராஜர் சிலைய அங்கிருந்து எடுத்துக் கொண்டு அடர்ந்த காட்டுக்குள் எங்கேயாவது மறைத்து வைத்து விடுவோம், சமணர்கள் ஆதிக்கம் ஓய்ந்த பின்பு மீண்டும் எடுத்து வந்து ஆலயத்தில் வைத்து விடலாம் என முடிவெடுத்தனர். ஐந்து சிவபக்தர்கள் அந்த வேலயைச் செய்வது என தீர்மானித்து நல்ல நாளுக்காக காத்திருந்தனர். அமாவாசை முடிந்து வளர்பிறை ஆரம்பமாகும் காலம். நடராஜர் சிலயை கையில் எடுத்து மனம் போன போக்கில் தென் திசை நோக்கி நடக்கத் துவங்கினார்கள் அந்த ஐந்து பக்தர்களும் பகலெல்லாம் சமணர்கள் கண்ணில் பட்டு விடாமல் ஜாக்கிரதையாக தங்கிக் கொண்டு இரவு முழுவதும்
மூணாறு இயற்க்கை நமக்கு அளித்த கொடை
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக